Odmienność, samotność i wyobraźnia, czyli "Edward Nożycoręki"

Tytuł: Edward Nożycoręki

Reżyser: Tim Burton

Obsada: Johnny Depp, Winona Ryder

Gatunek: dramat, fantasy

Na wstępie chciałabym tylko zaznaczyć, że nie będzie to recenzja filmu, lecz luźne przemyślenia na jego temat.

Edward jest cyborgiem, którego twórca niespodziewanie umiera zostawiając go z nożyczkami zamiast rąk. Któregoś dnia do twierdzy w jakiej został on stworzony przybywa Peg Boggs- akwizytorka firmy Avon Zabiera go stamtąd do swojego domu, mieszczącego się na pastelowym, mieniącym się kolorami osiedlu. Poznaje tam córkę Peg, w której się zakochuje, chociaż ona go nienawidzi.

Mogłabym dalej o tym pisać, lecz mam wrażenie, iż gdybym na temat fabuły dopisała jeszcze jedno słowo, mogłoby ono ujść za spojler.

Edward jest delikatnym i wrażliwym cyborgiem o duszy (nie wiem czy ją miał, ale zapewne tak) samotnika. Jednakże kto by zwracał uwagę na wnętrze, skoro dla społeczeństwa liczy się tylko wygląd zewnętrzny? Chłopak jest zatem odrzucany, wyśmiewany i uważany za skrajnie innego. Nie czuje się on dobrze w towarzystwie- podobnie jak mi, jemu do szczęścia potrzebna jest tylko samotność.

Mogę się z nim utożsamić z nim w niemal każdym calu.

Teb film ukazuje postępowanie ludzi w dzisiejszych czasach, mimo że jego akcja ma miejsce w latach 50 XX wieku. Praktycznie nic się nie zmieniło- indywidualiści są spychani na bok i uważani za gorszych, tymczasem ludzie najgorsi charakterem pławią się w luksusach i są powszechnie lubiani. Inni są poniżani i wyśmiewani, a przede wszystkim boją pokazać się społeczeństwu takimi, jakimi są naprawdę. Dlatego więc godzą się ze swoim życiem, jako z życiem samotnika i pozostają w ukryciu. Są też tacy, którzy tymi samotnikami są po prostu z natury. Tacy jak ja, Edward, czy reżyser tego filmu- Burton.

Edward jest traktowany przez ludzi jak zabawka. Zrobi to co oni zechcą, nawet nie będąc mu wdzięcznymi. Bezwstydnie go wykorzystają, a później odwrócą się przeciwko niemu. TO JEST DZISIEJSZE SPOŁECZEŃSTWO.

Na odmienność również wpływ ma niewiele rzeczy. Ona jest niektórym najzwyczajniej w świecie pisana. Są też tacy jak, ja, którzy dopiero po pewnym czasie są w stanie zrozumieć, iż nie pasują do reszty. No cóż, od trzech lat słucham rocka i metalu (podczas gdy większość lubi rap, pop czy techno), wolę ekscentryczne filmy (nie wiem jak mogę je inaczej nazwać) i czytam książki. Dziwne. 

Teraz może trochę o świecie wykreowanym przez Burtona- jest on bardzo dla niego charakterystyczny, baśniowy, melancholijny, intrygujący, mroczny i pełen surrealizmu. Ukazuje rzeczywistość w trochę przesadzony sposób, jednak nie jest to przytłaczające, czy rzucające się w oczy. Te wszystkie czynniki są wyważone co wpływa nie niezwykły i unikalny klimat filmu.

Postać Edwarda gra Johnny Depp. Mogę napisać, że wcielił się genialnie w tę postać, urzeczywistnił głównego bohatera i wykreował go w taki sposób, iż trudno byłoby go nie polubić.

Film ten mogę polecić każdemu. Niesie on ze sobą uniwersalne przesłanie, jakim jest fakt, iż pozory mylą, a ludzi nie należy oceniać po okładce. Nikomu jednak nie gwarantuję, że zrozumie Edwarda, skoro dla niektórych samotność jest rzeczą surrealistyczną, zupełnie jak to ponadczasowe dzieło. 

Moja ocena: 9/10